نگاهی گذرا به جایگاه عدد ۱۳ در ادیان و ادوار مختلف

به گزارش سرویس فرهنگی تهران نیوز به نقل از زنان خبر ؛ حلما ناصری-در آستانه روز ۱۳ فروردین و روز طبیعت، به بررسی جایگاه عدد ۱۳  در ادیان ابراهیمی پرداخته است.

عدد ۱۳ در میان مسیحیان

پس از به دنیا آمدن مسیح (ع) بدون پدر از مریم و به رسالت رسیدن و خداپرستی او عرصه برای یهودی ها تنگ شد این بود که با نقشه یهودیان آن دوره شخصی به نام  یهودا جودای اسکاریوتی که  را وارد یاران نزدیک مسیح نمودند که هم وظیفه تحریف مسیحیت را داشت و هم سیزدهمین نفری بود که پس از تعقیب مسیح ایشان را به ۳۰سکه نقره فروخت و مسیح را به صلیب کشیدند.

یهودا اسکاریوتی ملعون ، شخصی بود که با تمام یاران مسیح فرق داشت، او همیشه صورتش و مقداری از موهای سرش را با تیغ می تراشید بعد ها بود که وی دلیل کارش را اینگونه گفت : به اعتقاد ما کابالا ها اگر صورت و جاهای خاص سر با تیغ تراشیده شود شیطان زودتر به انسان نزدیک می شود .

به همین دلیل مسحیان هیچگاه سیزده نفر را به شام یا ناهار دعوت نمی‌کنند و در غرب و در بین مسحیان عدد ۱۳ به ندرت یافت می شود آنها تا جایی به این عدد حساسیت دارند  که هتل ها طبقه سیزدهم ندارند، پس از طبقه دوازدهم طبقه چهاردهم می‌آید. در میان اتاق‌های هتل ها اتاق شماره ۱۳ وجود ندارد و یا در هواپیماها، صندلی شمارۀ ۱۲ و ۱۴ وجود دارد و عدد ۱۳ درکار نیست که البته حقیقت این است که، یک نحسی در مورد عدد ۱۳ در مورد مسائل هوا – فضا اتفاق افتاده که چنین عملی را در هواپیماهای خارجی انجام می دهند و آن هم سفینه ی  آپولو ۱۳  است.

همانطور که می دانید، سفینۀ  آپولو ۱۱  اولین سفینه ای بود که به وسیله ی آن توانستند کره ی ماه را فتح کنند و  نیل آرم استرانگ  اولین انسانی بود که پا بر خاک کرۀ ماه نهاد و این سفینه متعلق به سازمان فضائی آمریکا ( ناسا ) بوده که به منظور اهداف فضانوردی ساخته می شده است که بعد از آن، سفینه ی  آپولو ۱۳  به دلیل نقص فنی خراب شد و نتوانست مأموریت خود را انجام دهد و به دلیل همین نقص فنی، سفر خود را نیمه کاره گذاشت و به زمین بازگشت.

۱۳، عددی مقدس در میان یهودیان و نقش آن در فرقه فراماسونری

در کتابی از کتب عهد عتیق، نفوذ شدید یهودیان در دربار هخامنشی مطرح شده است کوروش یهودیان را نجات داد و آنان به دربار هخامنشیان نفوذ کرده و به پاس این خدمت کوروش به ایران و ایرانی خیانت کردند مردخای یهودی، استر یهودی را وارد دربار هخامنش( در زمان خشایار شاه) کرد و وی را به همسری شاه ایران برگزید.

هامان، وزیر خشایارشاه که از نفوذ یهودیان باخبر شد، با آنان در افتاد ، اما یهودیان توطئه ای چیدند و بدین بهانه، ۷۷ هزار ایرانی را ، در عرض یک روز، سیزده ام فروردین، در خانه هایشان قتل عام کردند و هولوکاست ایرانی به راه انداختند اما اکنون یهودیان همه ساله، در سیزده فروردین جشن و پایکوبی راه می اندازند و نمادی از هامان را آتش می زنند و به خود می بالند که ایرانی کشی کرده اند . عدد ۱۳ برایشان میمون و مقدس است.

در کل جهان ۱۳ میلیون یهودی وجود دارد و یهودیان با توجه به اندیشه های نژاد پرستانه خود و برای غلبه بر جهان به تضعیف دیگران و قوی کردن خود پرداختند سازمان ملل متحد در همین راستا این نام را به خود گرفت ؛ آرم سازمان ملل که عبارت است از کره زمین – شاخه زیتون ۱۳ برگی (عدد سعد یهودیان ) – رنگ آبی و سفید ( دو رنگ مورد اقبال یهودیان که در پر چمشان هم مورد استفاده واقع شده است ) برگرفته از نمادهای یهودیان است.

شمعدان نیز از دیگر نمادهای یهودیان است . شعمدانهای ۳ شاخه و ۷ شاخه و ۹ شاخه و ۱ شاخه و ۱۳ شاخه که شمعدان ۷ شاخه نشان اسرائیل کنونی است و حاکمیت اسرائیل و یهود و شمعدان ۱۳ شاخه نماد سیطره کامل یهود بر همه دنیا است که سعدش در سیطره آن است .

در بین فراماسون ها نیز علاوه بر اعداد دیگر عدد ۱۳ عدد مقدسی است که دلایل آن عبارتند از؛

۱- ریشه این عدد به مصر باستان و خدایان ان بر می گردد

۲- برای طبقه ممتاز که گرداننده اصلی فراماسونری هستند ۱۳ درجه اشرافی وجود دارد.

۳- فراماسون ها باتوجه به نفوذ و قدرتی که دارند این به راحتی از این عدد در علائم مهم جهانی استفاده می کنند.

برای مثال در  اسکناس یک دلاری نمادهایی از عدد ۱۳ به طور اغراق آمیزی یافت می شود.

مفهوم عدد ۱۳ در تاریخ آمریکا بسیار مستحکم است و عدد ۱۳ در بسیاری از نمادهای یک دلاری آمریکایی به کار می رود – ۱۳ قوم اولیه آمریکا، ۱۳ امضاکننده بیانیه استقلال، ۱۳ نوار روی پرچم، ۱۳ طبقه هرم، ۱۳ ستاره در بالای سر عقاب، عبارت۱۳ حرفیe pluribus unum، تعداد ۱۳ پر تزیینی از پرهای موجود در طول هر یک از بال های عقاب، ۱۳ نوار بر روی سپر، ۱۳ برگ روی شاخه زیتون و تعداد ۱۳ عدد پیکان.-

علت اهمیت عدد ۱۳ در ایران باستان

در فرهنگ ایران باستان و عید باستانی نوروز، چون در آن زمان فرهنگ طبقاتی بسیار ظالمانه‌ای حاکم بود و حتی طبقه‌ی کشاورزان و کارگران اجازه‌ی تحصیل نداشتند، جشن آغاز سال جدید نیز طبقه بندی شد. ۵ روز اول مخصوص درباریان، مؤبدان زرتشی و نظامیان بود. ۵ روز دوم مخصوص تجار، کبائر، خان‌ها و متمولین سرشناس بود و ۳ آخر به ملت بیچاره (عوام) که همان قشر کشاورز، دامدار، کارگر و … اختصاص داشت و در روز ۱۳ که جشن به پایان می‌رسید، این قشر سوم به بیرون از شهر رفته و ۷ سینی (هفت سین) از غلات را که سبز کرده بودند در مقابل خورشید به آب می‌ریختند تا برکت سال‌شان زیاد شود. در واقع احترامی به عوامل رونق کشاورزی، یعنی زمین و بذر – آب و خورشید می‌گذاشتند.

اما در تاریخ یهودچنین آمده است که در زمان خشایار شاه، معاون یهودی‌اش به نام «مردخای» فتنه‌ای می‌کند تا برادرزاده‌ی خود را به جای همسر شاه، ملکه‌ی دربار کند. این برادر‌زاده‌ی یهودی که با جادو و جنبل خود را در چشم شاه جای کرد، هاداسا نام داشت که سپس نام خود را به «استر» تغییر داد.

او پس از ورود به دربار سعی کرد تا یهودیان را به دربار نفوذ داده و به سمت‌های بالا بگمارد. وزیر خشایار به نام «هامان» از این توطئه آگاه می‌شود، اما بی خبر از آن که این زن برادر‌زاده‌ی مردخای است، علیه مردخای با او صحبت می‌کند.  مردخای که از فاش شدن توطئه‌اش بر علیه خشایار آگاه می شود، فتنه‌ای دیگری تحت عنوان از میان برداشتن مخالفان شاه ترتیب می‌دهد که طی آن هامان و ۷۷ هزار ایرانی دیگر کشته می‌شوند. این واقعه در شب ۱۳ فروردین اتفاق می‌افتد و در روز ۱۳ مردم برای نجات خود به دشت و بیابان فرار می‌کنند.

البته ظاهراً چنین تاریخی در ایران باستان، هیچ سندیتی به جز همان اقوال و کتب یهودی که اغلب دروغ است ندارد. ولی رفتن مردم در روز ۱۳ به طبیعت به عنوان ارزش گذاشتن به طبیعت -که امروزه در جهان رواج یافته و حتی به عنوان یک حزب سیاسی بین‌المللی (حزب سبز) مطرح شده است- سندیت دارد.

نتیجه آن که نه عدد ۱۳ و نه هیچ عدد، حرف یا روزی نحس نیست، بلکه هر چه نحوست است در عمل بشر است. به قول استاد شهید مطهری (ره): وقتی با اعمالمان، با زبونی در مقابل نحوساتی چون اسرائیل، اهل عذاب هستیم، روز اول فروردین ما نیز نحس است و برای بیرون رفتن از نحسی نیز باید از این افکار و رفتارهای زشت خودمان بیرون بیاییم. با سبد در آب انداختن نحسی از انسان بیرون نمی رود.

نگاهی به مبارک ترین عدد شیعیان در اسلام

بسیاری از مردم به این معتقدند که  چون  دوازده امام  و چهارده معصوم وجود دارند، و هیچ چیزی نبوده تا عدد ۱۳ به آن تعلق بگیرد و اعداد قبل و بعد آن همه برای خود معنائی دارند، عدد ۱۳ نحس شده است.

بنی امیه در جهت تخریب شخصیت شیعه و به خصوص حضرت علی (ع) اقدامات گسترده ای را انجام داده بود،که خیلی از آنها هنوز هم در فرهنگ محاوره ای و ضرب المثلهای ما باقی مانده است .یک نمونه بارز این مطلب نحسی عدد ۱۳ بود.آنها۱۳ رجب روز میلاد حضرت علی (ع) را عدد نحس و بدیمن بین مردم رواج دادند در حالیکه این عدد برای شیعیان مبارک ترین عدد است.

اسنادی از مبارک بودن عدد ۱۳ در دین مبین اسلام؛

دراولین و آخرین سوره قرآن:

تعداد آیات اولین سوره (فاتحه ) ۷ و تعداد آیات آخرین سوره (ناس)۶ می باشد که مجموع این ۲ عدد ۱۳ می شود
۷ + ۶ = ۱۳

تعداد کلمات اولین سوره (فاتحه) ۳۱ و تعداد آیات آخرین سوره (ناس)۲۱ کلمه است ، که مجموع این ۲ عدد  نیزمضربی از ۱۳ است
۳۱+ ۲۱ = ۵۲ = ۱۳ × ۴

آخرین آیه قرآن (مِنَ الْجِنَّهِ وَالنَّاسِ) ۱۳ حرف دارد

با حروف مقطعه :

اولین سوره ای که با حروف مقطعه آغاز شده است سوره بقره( الم ) و آخرین آن سوره قلم که با (ن) آغاز شده است.عجیب اینکه تعداد آیات سوره بقره ۲۸۶ است که مضربی از ۱۳می باشد.

۲۸۶ = ۱۳ × ۲۲

و تعداد آیات سوره قلم ۵۲ است که باز هم مضربی از ۱۳ است

۵۲ = ۱۳ × ۴

جالبتر آنکه مجموع آیات این ۲ سوره نیز مضربی از ۱۳ است

۲۸۶ + ۵۲ = ۳۳۸ = ۱۳ × ۱۳ × ۲

۲۹ سوره با حروف مقطعه آغاز شده اند که اگر تعداد آیات این سوره ها را با هم جمع کنیم عدد ۲۷۴۳ بدست می آید که این عدد نیز بر

۱۳ بخشپذیر است (مضربی از ۱۳ است )

۲۷۴۳ = ۱۳ × ۲۱۱

تعداد حروف پس از حروف مقطعه در آیات دارای حروف مقطعه۷۸ است که ۷۸ نیز مضربی از ۱۳ می باشد.

اگرتاریخ سه واقعه اصلی زندگی پیامبررا محاسبه کنیم:

بعثت : ۴۰ سالگی

هجرت : ۵۳ سالگی

وفات : ۶۳ سالگی

و این اعداد را با هم جمع کنیم عدد حاصل مضربی از ۱۳ خواهد بود.

۴۰ + ۵۳ + ۶۳ = ۱۵۶ = ۱۳ × ۱۲

حضرت محمد ۱۳ سال بعد از بعثت از مکه به مدینه مهاجرت کردند. حضرت علی (ع) در ۱۳ رجب متولد شدند و…..

 مطابق این رسم کهن، ایرانیان هر ساله در روز سیزدهم فروردین ماه، سبزه هائی که از آغاز عید پرورش داده اند را به طبیعت می اندازند و به همراه خانواده و دوستان و آشنایان به طبیعت و کوه و دشت ها و رودخانه ها و … رفته و به خوشی و شادی روزشان را سپری می کنند و به گفتار عامیانه نحسی اولین روز ۱۳ سال را بدر کرده و تا آخر سال از نحسی در امان هستند.

به گزارش سرویس فرهنگی تهران نیوز به نقل از زنان خبر ؛ حلما ناصری-در آستانه روز ۱۳ فروردین و روز طبیعت، به بررسی جایگاه عدد ۱۳  در ادیان ابراهیمی پرداخته است.

عدد ۱۳ در میان مسیحیان

پس از به دنیا آمدن مسیح (ع) بدون پدر از مریم و به رسالت رسیدن و خداپرستی او عرصه برای یهودی ها تنگ شد این بود که با نقشه یهودیان آن دوره شخصی به نام  یهودا جودای اسکاریوتی که  را وارد یاران نزدیک مسیح نمودند که هم وظیفه تحریف مسیحیت را داشت و هم سیزدهمین نفری بود که پس از تعقیب مسیح ایشان را به ۳۰سکه نقره فروخت و مسیح را به صلیب کشیدند.

یهودا اسکاریوتی ملعون ، شخصی بود که با تمام یاران مسیح فرق داشت، او همیشه صورتش و مقداری از موهای سرش را با تیغ می تراشید بعد ها بود که وی دلیل کارش را اینگونه گفت : به اعتقاد ما کابالا ها اگر صورت و جاهای خاص سر با تیغ تراشیده شود شیطان زودتر به انسان نزدیک می شود .

به همین دلیل مسحیان هیچگاه سیزده نفر را به شام یا ناهار دعوت نمی‌کنند و در غرب و در بین مسحیان عدد ۱۳ به ندرت یافت می شود آنها تا جایی به این عدد حساسیت دارند  که هتل ها طبقه سیزدهم ندارند، پس از طبقه دوازدهم طبقه چهاردهم می‌آید. در میان اتاق‌های هتل ها اتاق شماره ۱۳ وجود ندارد و یا در هواپیماها، صندلی شمارۀ ۱۲ و ۱۴ وجود دارد و عدد ۱۳ درکار نیست که البته حقیقت این است که، یک نحسی در مورد عدد ۱۳ در مورد مسائل هوا – فضا اتفاق افتاده که چنین عملی را در هواپیماهای خارجی انجام می دهند و آن هم سفینه ی  آپولو ۱۳  است.

همانطور که می دانید، سفینۀ  آپولو ۱۱  اولین سفینه ای بود که به وسیله ی آن توانستند کره ی ماه را فتح کنند و  نیل آرم استرانگ  اولین انسانی بود که پا بر خاک کرۀ ماه نهاد و این سفینه متعلق به سازمان فضائی آمریکا ( ناسا ) بوده که به منظور اهداف فضانوردی ساخته می شده است که بعد از آن، سفینه ی  آپولو ۱۳  به دلیل نقص فنی خراب شد و نتوانست مأموریت خود را انجام دهد و به دلیل همین نقص فنی، سفر خود را نیمه کاره گذاشت و به زمین بازگشت.

۱۳، عددی مقدس در میان یهودیان و نقش آن در فرقه فراماسونری

در کتابی از کتب عهد عتیق، نفوذ شدید یهودیان در دربار هخامنشی مطرح شده است کوروش یهودیان را نجات داد و آنان به دربار هخامنشیان نفوذ کرده و به پاس این خدمت کوروش به ایران و ایرانی خیانت کردند مردخای یهودی، استر یهودی را وارد دربار هخامنش( در زمان خشایار شاه) کرد و وی را به همسری شاه ایران برگزید.

هامان، وزیر خشایارشاه که از نفوذ یهودیان باخبر شد، با آنان در افتاد ، اما یهودیان توطئه ای چیدند و بدین بهانه، ۷۷ هزار ایرانی را ، در عرض یک روز، سیزده ام فروردین، در خانه هایشان قتل عام کردند و هولوکاست ایرانی به راه انداختند اما اکنون یهودیان همه ساله، در سیزده فروردین جشن و پایکوبی راه می اندازند و نمادی از هامان را آتش می زنند و به خود می بالند که ایرانی کشی کرده اند . عدد ۱۳ برایشان میمون و مقدس است.

در کل جهان ۱۳ میلیون یهودی وجود دارد و یهودیان با توجه به اندیشه های نژاد پرستانه خود و برای غلبه بر جهان به تضعیف دیگران و قوی کردن خود پرداختند سازمان ملل متحد در همین راستا این نام را به خود گرفت ؛ آرم سازمان ملل که عبارت است از کره زمین – شاخه زیتون ۱۳ برگی (عدد سعد یهودیان ) – رنگ آبی و سفید ( دو رنگ مورد اقبال یهودیان که در پر چمشان هم مورد استفاده واقع شده است ) برگرفته از نمادهای یهودیان است.

شمعدان نیز از دیگر نمادهای یهودیان است . شعمدانهای ۳ شاخه و ۷ شاخه و ۹ شاخه و ۱ شاخه و ۱۳ شاخه که شمعدان ۷ شاخه نشان اسرائیل کنونی است و حاکمیت اسرائیل و یهود و شمعدان ۱۳ شاخه نماد سیطره کامل یهود بر همه دنیا است که سعدش در سیطره آن است .

در بین فراماسون ها نیز علاوه بر اعداد دیگر عدد ۱۳ عدد مقدسی است که دلایل آن عبارتند از؛

۱- ریشه این عدد به مصر باستان و خدایان ان بر می گردد

۲- برای طبقه ممتاز که گرداننده اصلی فراماسونری هستند ۱۳ درجه اشرافی وجود دارد.

۳- فراماسون ها باتوجه به نفوذ و قدرتی که دارند این به راحتی از این عدد در علائم مهم جهانی استفاده می کنند.

برای مثال در  اسکناس یک دلاری نمادهایی از عدد ۱۳ به طور اغراق آمیزی یافت می شود.

مفهوم عدد ۱۳ در تاریخ آمریکا بسیار مستحکم است و عدد ۱۳ در بسیاری از نمادهای یک دلاری آمریکایی به کار می رود – ۱۳ قوم اولیه آمریکا، ۱۳ امضاکننده بیانیه استقلال، ۱۳ نوار روی پرچم، ۱۳ طبقه هرم، ۱۳ ستاره در بالای سر عقاب، عبارت۱۳ حرفیe pluribus unum، تعداد ۱۳ پر تزیینی از پرهای موجود در طول هر یک از بال های عقاب، ۱۳ نوار بر روی سپر، ۱۳ برگ روی شاخه زیتون و تعداد ۱۳ عدد پیکان.-

علت اهمیت عدد ۱۳ در ایران باستان

در فرهنگ ایران باستان و عید باستانی نوروز، چون در آن زمان فرهنگ طبقاتی بسیار ظالمانه‌ای حاکم بود و حتی طبقه‌ی کشاورزان و کارگران اجازه‌ی تحصیل نداشتند، جشن آغاز سال جدید نیز طبقه بندی شد. ۵ روز اول مخصوص درباریان، مؤبدان زرتشی و نظامیان بود. ۵ روز دوم مخصوص تجار، کبائر، خان‌ها و متمولین سرشناس بود و ۳ آخر به ملت بیچاره (عوام) که همان قشر کشاورز، دامدار، کارگر و … اختصاص داشت و در روز ۱۳ که جشن به پایان می‌رسید، این قشر سوم به بیرون از شهر رفته و ۷ سینی (هفت سین) از غلات را که سبز کرده بودند در مقابل خورشید به آب می‌ریختند تا برکت سال‌شان زیاد شود. در واقع احترامی به عوامل رونق کشاورزی، یعنی زمین و بذر – آب و خورشید می‌گذاشتند.

اما در تاریخ یهودچنین آمده است که در زمان خشایار شاه، معاون یهودی‌اش به نام «مردخای» فتنه‌ای می‌کند تا برادرزاده‌ی خود را به جای همسر شاه، ملکه‌ی دربار کند. این برادر‌زاده‌ی یهودی که با جادو و جنبل خود را در چشم شاه جای کرد، هاداسا نام داشت که سپس نام خود را به «استر» تغییر داد.

او پس از ورود به دربار سعی کرد تا یهودیان را به دربار نفوذ داده و به سمت‌های بالا بگمارد. وزیر خشایار به نام «هامان» از این توطئه آگاه می‌شود، اما بی خبر از آن که این زن برادر‌زاده‌ی مردخای است، علیه مردخای با او صحبت می‌کند.  مردخای که از فاش شدن توطئه‌اش بر علیه خشایار آگاه می شود، فتنه‌ای دیگری تحت عنوان از میان برداشتن مخالفان شاه ترتیب می‌دهد که طی آن هامان و ۷۷ هزار ایرانی دیگر کشته می‌شوند. این واقعه در شب ۱۳ فروردین اتفاق می‌افتد و در روز ۱۳ مردم برای نجات خود به دشت و بیابان فرار می‌کنند.

البته ظاهراً چنین تاریخی در ایران باستان، هیچ سندیتی به جز همان اقوال و کتب یهودی که اغلب دروغ است ندارد. ولی رفتن مردم در روز ۱۳ به طبیعت به عنوان ارزش گذاشتن به طبیعت -که امروزه در جهان رواج یافته و حتی به عنوان یک حزب سیاسی بین‌المللی (حزب سبز) مطرح شده است- سندیت دارد.

نتیجه آن که نه عدد ۱۳ و نه هیچ عدد، حرف یا روزی نحس نیست، بلکه هر چه نحوست است در عمل بشر است. به قول استاد شهید مطهری (ره): وقتی با اعمالمان، با زبونی در مقابل نحوساتی چون اسرائیل، اهل عذاب هستیم، روز اول فروردین ما نیز نحس است و برای بیرون رفتن از نحسی نیز باید از این افکار و رفتارهای زشت خودمان بیرون بیاییم. با سبد در آب انداختن نحسی از انسان بیرون نمی رود.

نگاهی به مبارک ترین عدد شیعیان در اسلام

بسیاری از مردم به این معتقدند که  چون  دوازده امام  و چهارده معصوم وجود دارند، و هیچ چیزی نبوده تا عدد ۱۳ به آن تعلق بگیرد و اعداد قبل و بعد آن همه برای خود معنائی دارند، عدد ۱۳ نحس شده است.

بنی امیه در جهت تخریب شخصیت شیعه و به خصوص حضرت علی (ع) اقدامات گسترده ای را انجام داده بود،که خیلی از آنها هنوز هم در فرهنگ محاوره ای و ضرب المثلهای ما باقی مانده است .یک نمونه بارز این مطلب نحسی عدد ۱۳ بود.آنها۱۳ رجب روز میلاد حضرت علی (ع) را عدد نحس و بدیمن بین مردم رواج دادند در حالیکه این عدد برای شیعیان مبارک ترین عدد است.

اسنادی از مبارک بودن عدد ۱۳ در دین مبین اسلام؛

دراولین و آخرین سوره قرآن:

تعداد آیات اولین سوره (فاتحه ) ۷ و تعداد آیات آخرین سوره (ناس)۶ می باشد که مجموع این ۲ عدد ۱۳ می شود
۷ + ۶ = ۱۳

تعداد کلمات اولین سوره (فاتحه) ۳۱ و تعداد آیات آخرین سوره (ناس)۲۱ کلمه است ، که مجموع این ۲ عدد  نیزمضربی از ۱۳ است
۳۱+ ۲۱ = ۵۲ = ۱۳ × ۴

آخرین آیه قرآن (مِنَ الْجِنَّهِ وَالنَّاسِ) ۱۳ حرف دارد

با حروف مقطعه :

اولین سوره ای که با حروف مقطعه آغاز شده است سوره بقره( الم ) و آخرین آن سوره قلم که با (ن) آغاز شده است.عجیب اینکه تعداد آیات سوره بقره ۲۸۶ است که مضربی از ۱۳می باشد.

۲۸۶ = ۱۳ × ۲۲

و تعداد آیات سوره قلم ۵۲ است که باز هم مضربی از ۱۳ است

۵۲ = ۱۳ × ۴

جالبتر آنکه مجموع آیات این ۲ سوره نیز مضربی از ۱۳ است

۲۸۶ + ۵۲ = ۳۳۸ = ۱۳ × ۱۳ × ۲

۲۹ سوره با حروف مقطعه آغاز شده اند که اگر تعداد آیات این سوره ها را با هم جمع کنیم عدد ۲۷۴۳ بدست می آید که این عدد نیز بر

۱۳ بخشپذیر است (مضربی از ۱۳ است )

۲۷۴۳ = ۱۳ × ۲۱۱

تعداد حروف پس از حروف مقطعه در آیات دارای حروف مقطعه۷۸ است که ۷۸ نیز مضربی از ۱۳ می باشد.

اگرتاریخ سه واقعه اصلی زندگی پیامبررا محاسبه کنیم:

بعثت : ۴۰ سالگی

هجرت : ۵۳ سالگی

وفات : ۶۳ سالگی

و این اعداد را با هم جمع کنیم عدد حاصل مضربی از ۱۳ خواهد بود.

۴۰ + ۵۳ + ۶۳ = ۱۵۶ = ۱۳ × ۱۲

حضرت محمد ۱۳ سال بعد از بعثت از مکه به مدینه مهاجرت کردند. حضرت علی (ع) در ۱۳ رجب متولد شدند و…..

 مطابق این رسم کهن، ایرانیان هر ساله در روز سیزدهم فروردین ماه، سبزه هائی که از آغاز عید پرورش داده اند را به طبیعت می اندازند و به همراه خانواده و دوستان و آشنایان به طبیعت و کوه و دشت ها و رودخانه ها و … رفته و به خوشی و شادی روزشان را سپری می کنند و به گفتار عامیانه نحسی اولین روز ۱۳ سال را بدر کرده و تا آخر سال از نحسی در امان هستند.